Książka ta powstawała właściwie przypadkowo, całkiem spontanicznie, bez z góry zakładanego planu. Stanowi ją wierna transkrypcja wielogodzinnych rozmów, które odbyłem z Czesławem Miłoszem w Paryżu, w czerwcu 1979 r. Rozmów - wypada dodać - całkowicie prywatnych i nie przeznaczonych wprost do druku, lecz stanowiących materiał pomocniczy do przygotowywanego przeze mnie obszernego studium o poezji obecnego laureata. Nasze spotkanie poprzedziła trwająca kilka lat korespondencja, w której Miłosz - z godną podziwu cierpliwością oraz życzliwą wyrozumiałością - dyskutował ze mną nad fragmentami mojego studium, udzielał wskazówek i odpowiadał na najbardziej karkołomne pytania. Rozmowy miały uzupełnić informacje zawarte w listach. Ale ten roboczy zapis, dzięki nie słabnącej inwencji, błyskotliwości i gawędziarskiemu talentowi mojego Rozmówcy, rychło przekroczył sztywne ramy notatek do monografii, rozwijając się w samodzielną, barwna opowieść.Aleksander Fiut